Πόσο σημαντικό είναι ό,τι και να έχουμε να το αγκαλιάζουμε;
Ό,τι δεν αγκαλιάζουμε μέσα μας, παραμένει μόνο του. Και ό,τι είναι μόνο του, πονάει. Η αγκαλιά δεν είναι συμφιλίωση με το πρόβλημα – είναι αναγνώριση της ύπαρξής του. Είναι σαν να λες στο παιδί μέσα σου: “Σε βλέπω. Δεν χρειάζεται να κρύβεσαι άλλο.”
Η θεραπεία δεν ξεκινά όταν καταλάβεις το γιατί. Ξεκινά όταν επιτρέψεις αυτό που είναι εδώ να υπάρχει, χωρίς να το διώχνεις. Αγκαλιάζοντας αυτό που είμαστε, αρχίζουμε να γινόμαστε ολόκληροι.
Γιατί ό,τι δεν αγκαλιάζουμε, το πολεμάμε. Και ό,τι πολεμάμε μέσα μας, μας πολεμάει πίσω. Η αγκαλιά – όχι μόνο η κυριολεκτική, αλλά και η συμβολική – είναι πράξη αποδοχής. Όταν μπορούμε να αγκαλιάσουμε ακόμη και τις πιο δύσκολες και σκοτεινές σελίδες του βιβλίου μας, παύουν να έχουν εξουσία πάνω μας. Και τότε, μπορούμε να αρχίσουμε να ζούμε, όχι μόνο να επιβιώνουμε.
Γιατί το καλύτερο βιβλίο είμαστε εμείς;
Κανένα βιβλίο δεν έχει ξαναγραφτεί όπως εσύ. Με το δικό σου μελάνι, γραμμένο πάνω στο σώμα σου, στις ρυτίδες σου, στη σιωπή σου. Κάθε άνθρωπος είναι ένα εν κινήσει ποίημα. Ένα μυθιστόρημα που ξεδιπλώνεται σελίδα-σελίδα, καθώς τολμάει να ζήσει. Ένα βιβλίο δεν γράφεται μόνο με λέξεις – γράφεται με εμπειρίες, συναισθήματα, πτώσεις, σηκώματα, αποδοχή και μεταμόρφωση. Ο καθένας μας είναι ένα μοναδικό αφήγημα, γεμάτο νόημα. Το καλύτερο βιβλίο είναι εκείνο που τολμάς να το διαβάσεις με ειλικρίνεια και τρυφερότητα. Κι αυτό είναι η ίδια σου η ζωή.
Πόσο θ’ αλλάξει τη ζωή μας αν συνειδητοποιήσουμε ότι δεν παίζει ρόλο τι μας συμβαίνει, αλλά ο τρόπος που έχουμε επιλέξει να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας συμβαίνει;
Η συνειδητοποίηση αυτή είναι σεισμός. Γιατί διαλύει την αφήγηση του «δεν μπορώ» και φέρνει τη δυνατότητα του «είμαι παρών». Γιατί θα πάρουμε πίσω την ευθύνη – όχι με την έννοια του φταιξίματος, αλλά με την έννοια της δύναμης, επιλογής, θέσης. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα στη ζωή μας. Μπορούμε όμως να καλλιεργήσουμε την επίγνωση, την ικανότητα επιλογής και την ψυχική μας χωρητικότητα και ανθεκτικότητα. Όταν περνάς απ’ την επιβίωση στη Ζωή, δεν αλλάζει το γεγονός, αλλά αλλάζεις τον εσωτερικό τόνο. Και αυτό αλλάζει τα πάντα.
Έχει αξία να υπάρχω αν δεν το βλέπει κανείς; Το πιο βαθύ βλέμμα που θα δεχτείς ποτέ είναι το δικό σου. Όσο δεν βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, θα απαιτούμε με απόγνωση να το κάνουν οι άλλοι. Όμως η ύπαρξή μας δεν χρειάζεται χειροκρότημα για να είναι ιερή. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός όχι όταν τον αναγνωρίσουν, αλλά όταν αναγνωρίσει ο ίδιος τις σελίδες του βιβλίου του ως άξιες.
Η ύπαρξη έχει αξία από μόνη της. Εσύ έχεις αξία γιατί υπάρχεις.
Γιατί κάποιος να διαβάσει το βιβλίο σου; Τι το ξεχωρίζει από τα χιλιάδες αντίστοιχα που κυκλοφορούν;
Η Επτασφράγιστη Βιβλιοθήκη δεν προσφέρει απλώς γνώση – προσφέρει μια εμπειρία. Είναι μια πρόσκληση να κατέβεις από το κεφάλι στην καρδιά, από τη θεωρία στο βίωμα. Δεν σου λέει ποιος να γίνεις – σε βοηθά να συναντήσεις ποιος είσαι πίσω από τους ρόλους και τους προστατευτικούς μηχανισμούς που κάποτε χρειάστηκε να αναπτύξεις για να επιβιώσεις. Η Επτασφράγιστη Βιβλιοθήκη δεν είναι βιβλίο αυτοβοήθειας. Είναι ένας θεραπευτικός χώρος σε έντυπη μορφή.
Δεν γράφτηκε για να απαντήσει – γράφτηκε για να χωρέσει και να αγκαλιάσει.
Δεν υπόσχεται να σε “φτιάξει” – σε προσκαλεί να σε συναντήσεις σε ένα ασφαλές καταφύγιο.
Είναι το βιβλίο που έγραψα γιατί θα το χρειαζόμουν εγώ, όταν ήμουν στη σιωπή μου και δεν ήξερα πώς να ζητήσω βοήθεια.
Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στην Έφη Αργυροπούλου, δημοσιογράφο, συγγραφέα,
Nlp practitioner coach (Positive Psychology).
Αποστολή και στόχος της είναι η ενδυνάμωση γυναικών, μαμάδων και μαμάδων με αυτιστικά παιδιά.
- ΜΟΝΟ οι μη λεκτικοί αυτιστικοί ξέρουν να μιλούν και να επικοινωνούν πραγματικά. Οι άλλοι, όχι! - 6 Μαΐου 2025
- Φροντίζουμε τον εαυτό μας και το σώμα μας, όπως μας φροντίσανε! - 28 Απριλίου 2025
- Η σχέση ξεκινά πρώτα από μας! - 25 Απριλίου 2025
