Η σχέση μας με τα παιδιά μας δεν μοιάζει με καμία άλλη. Είναι ένας μοναδικός συνδυασμός της ομορφότερης αλλά και πιο πολύπλοκης σχέσης που θα έχουμε ποτέ.
Έχοντας την απόλυτη ευθύνη για εκείνα, από τη μέρα που γεννιούνται μέχρι να αναπτυχθούν πλήρως, η αποστολή μας δεν είναι άλλη από την ευημερία τους. Μέσα σε αυτήν τη σχέση μας μαζί τους, μπορούμε να βιώσουμε την απόλυτη ευτυχία όταν τα πράγματα πάνε καλά αλλά και την απόλυτη απόγνωση όταν συμβαίνει το αντίθετο.
Προσπαθούμε σκληρά να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό και απογοητευόμαστε όταν αποτυγχάνουμε, νοιώθοντας τύψεις και ενοχές για τις φορές που χειριστήκαμε τις καταστάσεις με λάθος τρόπο.
Η αλήθεια είναι, ότι αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας σαν να είναι όμοιοί μας. Λαμβάνοντας υπόψη κάποια κοινά χαρακτηριστικά που έχουν με εμάς, τα εντάσσουμε στη δική μας κατηγορία και αγνοούμε ότι μιλάνε μια διαφορετική γλώσσα, έχουν διαφορετικό εγκέφαλο και βρίσκονται σε διαφορετικό στάδιο ωριμότητας και ανάπτυξης από εμάς.
Από την άλλη πλευρά, κατά τα πιο κρίσιμα χρόνια τους, κι εμείς οι ίδιοι εξελισσόμαστε ακόμη ως άνθρωποι, ψάχνοντας να βρούμε τον πραγματικό εαυτό μας. Την περίοδο λοιπόν που έχουν ανάγκη να είμαστε στην καλύτερή μας φάση, εμείς όπως κι εκείνα, διαμορφώνουμε ακόμη τον χαρακτήρα μας. Ο συνδυασμός αυτός, αναπόφευκτα φέρνει κάθε γονέα αντιμέτωπο με μια λίστα από λάθη.
Θα ήταν υπέροχο αν γνωρίζαμε ενστικτωδώς ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αναθρέψουμε το παιδί μας και να υπήρχε καταγεγραμμένη κάπου, η συνταγή του πετυχημένου γονέα. Δυστυχώς όμως αυτό δε συμβαίνει. Κι ενώ μας είναι γνωστό, αρνούμαστε να το αποδεχθούμε και λειτουργούμε σαν να έπρεπε να τα ξέρουμε όλα από την ημέρα που το φέραμε στον κόσμο.
Οι μεγάλες μας ανησυχίες για τη διαμόρφωση ενός τέλειου παιδιού με την τέλεια παιδική ηλικία, μας δημιουργούν τεράστιες προσδοκίες, τις οποίες μεταφέρουμε σε εκείνο. Όταν λοιπόν τα πράγματα δεν πάνε βάσει σχεδίου, έρχεται η απογοήτευση και ο θυμός, τα οποία βρίσκουν διέξοδο στις φωνές, στους καβγάδες και καταλήγουν στην αποσύνδεση.
Έχεις συνειδητοποιήσει, ότι η δημιουργία ενός τέλειου παιδιού, μας δίνει αυτόματα τον τίτλο του τέλειου – σπουδαίου γονέα; Έτσι καλύπτουμε την ανάγκη μας για επιβεβαίωση, ότι τα πάμε πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα. Αναζητώντας την έννοια του τέλειου γονέα, μέσα από την επιτυχημένη πορεία ενός τέλειου παιδιού, ερχόμαστε πολύ κοντά σε αυτήν την εικόνα, δεν νομίζεις; Αν ξεκαθαρίσουμε αρχικά, το πως αυτά τα δύο συνδέονται, θα έχουμε κάνει μια πολύ καλή αρχή για να αρχίσει να ξετυλίγεται το νήμα.
Όσο περισσότερο κυνηγάμε την τελειότητα, τόσο μεγαλύτερες γίνονται οι προσδοκίες μας από τα παιδιά μας και τόσο περισσότερη πίεση τους μεταφέρουμε. Όσο περισσότερο προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε οι τέλειοι γονείς, τόσο μεγαλύτερο φορτίο μεταφέρουμε σε εμάς τους ίδιους με αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε από μια ουσιαστική επαφή μαζί τους.
Θυμήσου, τα παιδιά δεν χρειάζονται τέλειους γονείς. Χρειάζονται γονείς με επίγνωση που έχουν την τόλμη να στρέψουν τη ματιά τους μέσα τους για να δουν τι πραγματικά συμβαίνει. Τότε, πίστεψε με, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν.
Πηγή: mindful-parents.gr/
- Τι είναι το Ρέικι - 12 Φεβρουαρίου 2025
- Φόβος, ο μεγάλος σαμποτέρ - 24 Απριλίου 2025
- Ανάλαβε την απόλυτη ευθύνη της αντίδρασής σου - 28 Μαρτίου 2025
