Τι είναι η αυτοαναγνώριση;

Σας έχει τύχει να βρεθείτε κάπου και ξαφνικά κάτι ή κάποιος να σας πυροδοτήσει έναν έντονο θυμό; Ή να πάτε κάπου και να νιώσετε μικροί, σαν να μην ανήκετε εκεί; Αν ναι, ίσως βαθιά μέσα σας να αμφισβητείτε την αξία σας ή να νιώθετε ότι δεν είστε αρκετοί.

Τις περισσότερες φορές, αυτά τα συναισθήματα εμφανίζονται όταν εμείς οι ίδιοι δεν βλέπουμε και δεν ακούμε τον εαυτό μας. Τα συναισθήματα που καταπιέζουμε δεν εξαφανίζονται—αντίθετα, συσσωρεύονται, σαν κόμπος στο στομάχι ή βάρος στο στήθος, περιμένοντας μια αφορμή για να απελευθερωθούν. Είναι το σώμα και η ψυχή σας που σας λένε: «Ασχολήθηκες με όλους και με όλα, αλλά ξέχασες εσένα.»

Εδώ είναι που χρειάζεστε την αυτοαναγνώριση. Να θυμηθείτε ότι υπάρχετε. Ότι έχετε κι εσείς ανάγκες. Και ότι είναι καιρός να βάλετε τον εαυτό σας προτεραιότητα—γιατί αν δεν το κάνετε εσείς, κανείς άλλος δεν θα το κάνει.

Βλέπετε, η αυτοαναγνώριση δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιόμαστε. Είναι κάτι που διδασκόμαστε. Αν μεγαλώσαμε πιστεύοντας ότι η αξία μας εξαρτάται από το πόσο εξυπηρετούμε τους άλλους ή από το αν λαμβάνουμε αναγνώριση από τον έξω κόσμο, τότε είναι λογικό να συνεχίζουμε το ίδιο μοτίβο και ως ενήλικες.

Όμως, αξίζετε να σας δείτε. Να σας ακούσετε. Να αναγνωρίσετε την αξία σας, ακόμα κι αν κανείς άλλος δεν το κάνει.

Πώς;

Με μικρά, καθημερινά βήματα:

• Αναγνωρίστε τι κάνατε σήμερα που σας κάνει περήφανους.
• Παρατηρήστε πώς φροντίσατε τον εαυτό σας, ακόμα και στις πιο μικρές στιγμές.
• Δείτε τα χαρίσματα και τις δυνατότητές σας.
• Επαναλάβετε θετικές δηλώσεις που σας υπενθυμίζουν ότι αξίζετε, απλά και μόνο επειδή υπάρχετε.

Αν το μυαλό είναι εκπαιδευμένο να αναζητά σημάδια χαμηλής αξίας, θα συνεχίσει να τα αναζητά. Παρόλα αυτά, με μικρά, σταθερά βήματα, μπορείτε να το επανεκπαιδεύσετε. Και, χάρη στη νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου, θα μάθετε σταδιακά να αναγνωρίζετε φυσικά και αυθόρμητα τη δική σας αξία. Χρειάζεται επανάληψη για να εδραιωθεί εκ φύσεως η αναγνώριση. Μπορεί να γίνει το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνετε το πρώτο βήμα.